Δεν ηύρα στο νησί σου ορθό, Αφροδίτη, ή μια κρεμάλα, ένα σημείο, και κρέμοταν η εικόνα μου από κείνη. Το θάρρος και τη δύναμη, Θεέ μου, ν' αντικρύσω το σώμα μου και την καρδιά μου δίχως ν' αηδιάσω. Ετσι τελειώνει το ποίημα του Μπωντλαίρ,''ταξίδι στα Κύθηρα'' ''Think'' Tank ΙΙ (δεξαμενή ''σκέψης'') @ Κύθηρα {work in progress} ''O καθένας είχε δικαίωμα στην μικρή προσωπική του αποσύνθεση'' Φουκώ Η Αnosia επιθυμεί να πραγματοποιήσει site-spesific εικαστικές αυτοσχεδιαστικές performances και καταγραφές. Προκρίνει μία διαδικασία εσωτερίκευσης του υποκειμενισμού ως πρώτο στάδιο για τη δημιουργία της κοινότητας που σέβεται τη διαφορετικότητα. Σε συνθήκες ακραίας πόλωσης και καιρούς εντατικοποίησης της επισφάλειας,αισθανόμαστε ανθρώπινα ερείπια. (και κάπου εδώ έρχεται άλλο ένα μικρό μνημόνιο) Από τη λατρεία του αρχαίου σπαράγματος,στην επικαιρικότητα του ανθρώπινου σπαράγματος. Η performance σαν διαδικασία, εμφανίζει το τραύμα μέσω της σωματικοποίησής του. Το σώμα ως μαντείο του περιβάλλοντος Ετεροτοπίες πόνου Πέρα από την αρχή της ηδονής Μητροπολιτικές ανθρωπολογίες Αποτύπωμα/ The war inside Θα ήθελα να ανασύρω το στοιχείο που δίνει ζωτικότητα στην κατάσταση όπου έχω φτιάξει την κρεμάλα,ετοιμάζομαι και την τελευταία στιγμή ανακαλύπτω ένα γλυφιτζούρι σφηνωμένο στη θηλειά... Χρειαζόμαστε κι άλλους! Ευχαριστoύμε πολύ!